[ FANFIC Tokyo Revengers : 悪魔の星 ดวงดาวของแฝดปีศาจ ]

[ ปีศาจที่ชั่วร้ายที่สุดมันอยู่ข้างในตัวของเรา ]

“ก็จริงอย่างที่ว่านั่นแหละ​ น้องชายฉันมักชอบต่อยตีและหาเรื่องเป็นประจำ”

เสียงหวานพูดอย่างขอไปทีพลางจิบโกโก้ที่ตัวเองสั่งมาเมื่อครู่​ ในร้านคาเฟ่ประจำเมืองชิบูย่า

นัยต์ตาคู่สีโคบอลต์บลูจับจ้องใบหน้าเพื่อนสาวทีถามถึงน้องชายสองคนที่เป็นแฝด

หายากที่คนพี่จะเกิดมาก่อนราวๆ​ สองปี​จากนั้นน้องชายก็เป็นแฝดชายสองคน​ แต่ใช่ว่าพวกแฝดสองคนจะดีไปซะทุกเรื่องหรอกนะ…

[ °°°°°°°°°°°°°°°°°° ]

“แฝดอย่างพวกนายมีพี่สาวที่ไม่เป็นแฝดด้วยเหรอ”

“อ่า ใช่”

มันดูน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยหรือไง แค่พี่สาวเขาไม่ใช่แฝดแถมยังเป็นผู้หญิงอีกเป็นพี่ใหญ่ของบ้านคาวาตะ แถมนิสัยก็ยังโหดใช่ย่อย ทั้งล้างจานไวสองนาที ทำอาหารภายในห้านาที ทำความสะอาดบ้านครึ่งชั่วโมง ทั้งสอนการบ้านให้อีกด้วย

“แต่ถึงอย่างนั้นก็ขี้บ่นอยู่ดี” สองแฝด

[ เมื่อราวๆ​ สองเดือนก่อน ]​

ตึกตึกตึกตึก

รู้ตัวอีกทีคาวาตะ​ โฮชิโกะก็ต้องรีบแบกน้องชายแฝดคนพี่มาที่โรงพยาบาล​ ด้วยร่างกายสะบัดสะบอมเ​ปื้อนเลือด​ หลังจากที่ออกมาก็เห็นพวกแก๊งรถซิ่งพากันขับหนีออกไป​ เป็นไปได้ว่าพวกแฝดคาวาตะคู่นี้ต้องไปก่อเรื่องอีกแน่​ แต่ครั้งนี้มันรุนแรงจนเธอหยุดกังวลไม่ได้​ น้องชายที่ตัสเองเลี้ยงดูกำลังจะถูกพวกแก๊งนักเลงกระฉอกๆ​ ฆ่าตายงั้นเหรอ!

นัยน์ตาสีนภาจับจ้องร่างที่ถูกรถเข็นห่ามส่ง​ แฝดคนพี่ต้องพักรักษาตัวอยู่นานหลายอาทิตย์​ แต่ดีที่แฝดน้องรอดกลับบ้านมาได้​

“อย่าร้องไห้เลยนะ​ มันไม่ใช่ความผิดนาย” ฉันพูดปลอบประโลมน้องชายคนเล็ก ที่นึกโทษตัวเองตอนกลับมาบ้าน

“แต่ผม​ ฮึก​ หนีมา…ฮึก!”

หนี ไม่ผิดที่เขาจะหนีเพราะเขาสู้อะไรเจ้าพวกนักเลงไม่ได้​ คนเราถ้าหวาดกลัวสิ่งใดก็มักจะคิดวิธีวิ่งหนีอยู่เสมอ​ ถ้าแฝดคนน้องไม่วิ่งกลับมาก็จะเป็นพวกเขาทั้งสองคนเลยที่ต้องตายไป

“อื้อ…”

“นายตื่นแล้วนาโฮยะ!”

ภาพแรกที่เห็นคือหญิงสาวที่กำลังร้องไ้ด้วยความดีใจ แม้มันจะเลือนลางแต่เธอคนนั้นคือพี่สาวของเขา

สัมผัสแรกที่ได้รับคืออ้อมกอดของความโล่งใจ แม้ร่างกายจะขยับได้ไม่มากแต่เธอคนนั้นก็กอดมันด้วยความอบอุ่น

เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อเขายิ้มตอบกลับให้พี่สาวอย่างสดใส พลางพูดออกมาว่า “กลับมาแล้วครับ ^^”

แต่พี่ก็กอดไม่ปล่อยเหมือนกันนะ…

ในช่วงวันหนึ่งของทุกปีก็จะมีจดหมายล้นออกมาจากตู้ล็อคเกอร์ แน่นอนว่ามันจะมาจากผู้ชายทั้งหมดของตู้ล็อคเกอร์คาวาตะ โฮชิโกะอยู่เสมอๆ และมักจะมากขึ้นเรื่อยๆ จนเธอไม่สามารถใส่ของอย่างอื่นที่ตัวเองเอามาได้แล้ว ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้เจ้าพวกนี้ติดเธอจนเข้ามาล้อมแทบหายใจไม่ออก

“เห๊ะ” ปกติที่มันมักจะมีเป็นร้อย “สิบฉบับ?”

เด็กสาวผมหยักโสกสีมารูนเปิดตู้ล็อคเกอร์หลังจากเตรียมใจที่จะเก็บจดหมายเกินร้อยฉบับที่ล้นจากล็อคเกอร์ แต่วันนี้หน้าแปลกที่มันดันไม่มีจดหมายอันไหนล้นออกมา มันมีแค่สิบฉบับจนทำเอาเธอขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างช่วยไม่ได้

งั้นหมายความว่าวาเลนไทน์ปีนี้เธอเก็บป็อกกี้ไว้กินกับคนที่ชอบได้แล้วสินะ!

“พี่เก็บป็อกกี้ไว้ทำอะไรอะ!!” สองแฝด

“อย่าไปค้นล็อคเกอร์ฉันสิไอ่แฝดตัวดี!!”

“น้องของเธอน่ารักดีนี่นา มีแฟนรึยัง”

“คิดว่าไม่มีนะ เจ้าพวกนั้นชอบไปหาเรื่องคนอื่นอยู่บ่อยๆ”

เจ้าพวกนั้นมันเนื้อหอมขนาดนั้น หรือเพื่อนฉันเป็นพวกชอบเด็กนะ?

คิดในใจพลางขมวดคิ้ว

“พี่สาวของพวกนายน่ารักดีนะ มีแฟน--”

“พี่เขาไม่ชอบพวกนายหรอก”

สองแฝดพูดน้ำเสียงต่ำพลางหักนิ้วเสียงดังกร๊อกพร้อมจะอัดหน้าพวกที่ถามเรื่องแบบนี้ประจำ

ใช่ไง พี่สาวเขาไม่ชอบพวกนายสักหน่อย เพราะพี่รักพวกฉันมากกว่าอีก :)

บางทีพวกนายก็มั่นหน้าเกินไปนะ…

[ ~♪♪♪♪♪♪♪♪♪~ ]

[ 好きなものと向き合うことで
ไม่ว่าต้องเจออะไร จะหนักหนาสักแค่ไหน

触れたまだ小さな光
ด้วยใจนี้ที่ยังรักและยังทำต่อไป

大丈夫、行こう、あとは楽しむだけだ ]
“ไม่ต้องห่วง” แค่ก้าวไป ทำสิ่งที่เธอต้องการด้วย ‘รัก’ ก็พอ
 

Gunjou 群青 - YOASOBI【Thai Version by Soneshiner】

[ ~♪♪♪♪♪♪♪♪♪~ ]

{ พูดคุยกับนักเขียน }

สวัสดีค่ะ ไรท์ เจลลี่ หรือ เจลลี่สีฟ้า นะคะ หวังว่าชื่อนี้จะไม่ซ้ำกับชื่อไรท์คนอื่นนะคะ เรื่องนี้ไรท์เป็นนักเขียนหน้าใหม่กำลังศึกษาเกี่ยวกับภาษาดู หวังว่านักอ่านทุกท่านจะชอบนะคะ

รวมๆ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายอ่านสบายอ่านฆ่าเวลาได้ค่ะ แม้จะมีเรื่องตรึงเครียดเล็กน้อยแต่เราจะไม่ให้เครียกมากเหมือนในเนื้อเรื่องหลักนะคะ ไว้เจอกันใหม่ในตอนหน้าเร็วๆ นี้นะคะ